"(...)Oddajemy w ręce polskiego Czytelnika rezultaty pracy Polsko-Rosyjskiej Grupy do Spraw Trudnych. Na wspólny tom składają się ekspertyzy polskich i rosyjskich uczonych, którzy – na zasadzie zwierciadlanego odbicia – przedstawili w szesnastu rozdziałach polskie i rosyjskie oceny najtrudniejszych problemów w stosunkach między naszymi państwami na przestrzeni ostatnich 90 lat. Jest to publikacja o naszej historii w dwudziestym wieku. Książkę tę polscy i rosyjscy autorzy pisali z myślą o przyszłości, której podstawą powinny być prawda i wzajemne zrozumienie(...)" Uwagi Brzegi stron zakurzone, Oprawa lekko wytarta,

Białe plamy na skórze są objawem chorób, zaburzeń i urazów powodujących hipopigmentację, takich jak albinizm. Zobacz – czy białe plamy na ciele są groźne? Dlaczego często występują po opalaniu? Czy mogą oznaczać grzybicę? Jak leczy się tego typu przebarwienia? Co oznaczają białe plamy na skórze? Białe plamy na skórze najczęściej są efektem zaburzeń pigmentacji o zróżnicowanym podłożu. Wymienić w tym kontekście można przede wszystkim bielactwo oraz zaburzenia autoimmunologiczne, hormonalne czy emocjonalne. Powodują one uszkodzenia lub zaburzenia pracy melanocytów, a więc komórek odpowiedzialnych za produkcję naturalnego barwnika ludzkiej skóry, jakim jest melanina. Jasne plamy na cielewystąpić też mogą w przebiegu takich schorzeń, jak: grzybica, łuszczyca, łupież, a także na skutek poparzeń chemicznych i słonecznych i innych czynników środowiskowych. Jest to zatem problem nie tylko kosmetyczny, ale też często medyczny. W wielu przypadkach defekty te mają charakter odwracalny – ustępują na skutek leczenia bezpośredniego lub pośredniego (terapia chorób pierwotnych), miejscowego albo ogólnoustrojowego, choć zdarza się, że przebarwienia pozostają na ciele do końca życia. Przyczyny występowania białych plam na skórze Chorobą, której istota polega na występowaniu jasnych plam na skórze, jest bielactwo (albinizm). Schorzenie to występuje u 0,5 do 4 proc. osób (w zależności od populacji), a jego bezpośredni patomechanizm polega na uszkodzeniu melanocytów, w efekcie czego dochodzi do tzw. hipopigmentacji, a więc niewystarczającego zabarwienia skóry. Etiologia tego zaburzenia nie jest znana. Najbardziej rozpowszechniona hipoteza zakłada, że bielactwo ma charakter autoimmunologiczny, tzn. spowodowane jest nieprawidłową reakcją układu odpornościowego, który niszczy komórki własnego organizmu, w tym przypadku - melanocyty. Istnieje jednak także teoria neurogenna, wedle której występujące na skórze przebarwienia to efekt działania substancji hamujących syntezę melaniny, uwalnianych z zakończeń nerwowych. Część naukowców przyczyn bielactwa upatruje też w aktywności wolnych rodników. Czy jasne plamy na skórze są groźne? Przebarwienia występujące od osób chorych na bielactwo mają kształt owalnych, okrągłych lub nieregularnych plam. Występują jednostronnie lub symetrycznie. Pojawiają się w szczególności: w miejscach eksponowanych na działanie promieni słonecznych, a więc na twarzy, szyi i dłoniach; w zagłębieniach pach; wokół naturalnych otworów ciała; na błonach śluzowych. Tego typu jasne plamy na skórze same w sobie nie są groźne, należy jednak mieć na uwadze, iż bielactwo bardzo często współwystępuje z innymi chorobami, z których część stanowi zagrożenie dla życia. Są to między innymi: schorzenia autoimmunologiczne, takie jak łysienie plackowate, niedoczynność i nadczynność tarczycy schorzenia onkologiczne, jak choćby rak czerniak cukrzyca choroba Addisona (pierwotna niedoczynność kory nadnerczy) niedokrwistość sierpowata. Białe plamy na skórze po opalaniu Białe plamy na skórze mogą wystąpić także po opalaniu. W tym przypadku istotą problemu również jest uszkodzenie melanocytów i związane z tym zaburzenie ich funkcji, jednak czynnik sprawczy jest wyraźnie zewnętrzny i łatwy do określenia – to promieniowanie ultrafioletowe. Promienie słoneczne pobudzają aktywność melanocytów. Wytwarzana przez nie melanina chroni głębsze warstwy skóry przed falami UVB. Jeśli jednak ekspozycja na słońce jest zbyt silna, dojść może do hiper- lub hipopigmentacji. Pierwszy z wymienionych przypadków oznacza trwałe zabarwienie ciała na kolor brązowy w wyniku wytworzenia zbyt dużej ilości melaniny. Drugie zaburzenie skutkuje wystąpieniem białych plam, czego powodem jest utrata zdolności organizmu do wytwarzania właściwych ilości melaniny. Białe plamy na skórze głowy U osób chorych na bielactwo mogą się pojawić także białe plamy na skórze głowy. W takim przypadku należy się liczyć z tym, że odbarwieniu ulegną również włosy, co będzie szczególnie widoczne u ich nasady. Proces przedwczesnego siwienia może wystąpić już w trzeciej dekadzie życia. Trzeba jednak pamiętać, że plamy na głowie niekoniecznie muszą być związane z zaburzeniami pigmentacji. Wyraźne rozjaśnienia prześwitujące między włosami mogą też świadczyć o rozwoju schorzeń typowo dermatologicznych, takich jak łuszczyca czy łupież. Ich różnicowanie z bielactwem jest proste – w tym przypadku plamy pojawiają się na powierzchni skóry i nie są przebarwieniami, lecz różnego typu wykwitami, łuskami, skorupami etc. Czy białe plamy na skórze mogą być objawem grzybicy? Białe plamy na skórze mogą oznaczać także grzybicę. Jest to jeden z najbardziej typowych objawów skórnej postaci tej choroby, wywoływanej przez czynniki infekcyjne, a konkretnie przez: dermatofity Epidermophyton, Microsporum iTrichophyton, drożdżaki Candida albicans, Candida tropicalisczy Candida guuilliermondi. Stany zapalne o podłożu grzybiczym obejmują różne części ciała, w tym między innymi owłosioną skórę głowy, brodę pachwiny, ręce, nogi, tułów. Należy pamiętać, że grzybica jest chorobą bardzo zakaźną, z łatwością przenoszącą się z człowieka na człowieka, a także obejmującą coraz bardziej rozległe obszary ciała. Dlatego obserwując białe plamy na skórze niezwłocznie należy się poddać diagnostyce pod kątem zakażenia grzybiczego, a po jego ewentualnym potwierdzeniu rozpocząć profesjonalne leczenie. Leczenie białych plam na skórze Leczenie białych plam na skórze zależne jest od etiopatogenezy zaburzenia oraz skali problemu. W przypadku bielactwa, stosuje się: glikokortykosteroidy– silne środki przeciwzapalne o działaniu miejscowym, będące lekami pierwszego rzutu w przypadku występowania niewielkich ognisk hipopigmentacji; przy dłuższym stosowaniu mogą powodować niebezpieczne skutki uboczne; inhibitory kalcyneuryny(takrolimus, pimekrolimus) – leki immunomodulujące, tłumiące reakcje zapalne. Zalecane w sytuacji, gdy przebarwienia znajdują się w miejscach wrażliwych (twarz, szyja); fototerapia UVB – metoda często łączona z farmakoterapią. Leczenie światłem stymuluje melanocyty znajdujące się w korzeniach włosów do wzrostu, a następnie migracji w kierunku naskórka; fototerapia PUVA –wykorzystanie promieniowania UVA w połączeniu z substancjami foto-toksycznymi, takimi jak 8-metoksypsoralen czy 5-metoksypsoralen. Metoda powszechna przed laty, dziś stosowana coraz rzadziej; laseroterapia – do stymulacji melanocytów używane są takie urządzenia, jak laser excimerowy lub helowo-neonowy; leczenie chirurgiczne, wykorzystywane w leczeniutzw. bielactwa segmentowego o utrwalonym przebiegu. Operacje polegają na wykonaniu przeszczepów naskórka, zawiesiny żywych komórek lub wyhodowanych melanocytów. Leczenie grzybicy wymaga zastosowania środków o działaniu miejscowym, a niekiedy także ogólnoustrojowym. Należą do nich: preparaty grzybobójcze, pochodne imidazolu – ketonazol, itrakonazol, flukonazol, klotrimazol, biofonazol; leki z grupy alliloamin, takie jak terbinafina i naftina; antybiotyki grzybobójcze – gryzeofulwina, nystatyna.

białe plamy czarne plamy